Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015

Αφιέρωμα σε μεγάλους Ιταλούς συγγραφείς του 13ου και 14ου αιώνα αντίστοιχα και ακολουθούν μεταφράσεις από Έλληνες συγγραφείς.

Giovanni Boccaccio


DECAMERON, GIORNATA 10, BALLATA


S'amor venisse senza gelosia,
io non so donna nata
lieta com' io sarei e qual vuol sia.

Se gaia giovanezza
in bello amante dee donna appagare,
o pregio di virtute
o ardire o prodezza,
senno, costumi o ornato parlare
o leggiare compiute,
io non colei per cero in cui salute,
essendo innamorata,
tutte le veggio en la speranza mia.

Ma per ció ch' io m' aveggio
che altre donne savie son com' io,
io tremo di paura,
e pur credo il peggio:
di quello avviso en l'altre esser disio
ch' a me l' anima fura.
E cosi quel' che mé somma ventura
mi fa inconsolata
sospirar forte e stare in vita ria.

Se io sentissi fede
nel mio signor quant' io sento valore
gelosa non sarei:
ma tanto se ne vede,
pur che sia chi inviti l' amadore,
ch' io gli ho tutti per rei.
Questo m' acuora,e volentier morrei,
e di chiunque il guata
sospetto e temo non nel porti via.

Per Dio,dunque, cianscuna
donna pregata sia che non s'attenti
di farmi in ció oltraggio;
ché, se ne fia nessuna
che con parole o cenni o blandimenti
in questo in mio dannaggio,
se io non sia svisata,
piagner farolle amara tan follia.


Κοσμάς Πολίτης


ΑΝ Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΕΙΤΑΝΕ ΔΕΜΕΝΗ


Αν η αγάπη δεν είτανε δεμένη
με τη ζήλια, καμία γυναίκα
δεν θάταν σαν εμένα ευτυχισμένη.

Αν τα νιάτα και η ευθυμία
του εραστή μπορούν να γοητεύουν,
αν η τιμή και η αξία,
αν η παλικαριά κι η θέρμη,
αν η κορμοστασιά κι η ομιλία
και η κομψότητα μαγεύουν,
τότε άλλο καλύτερο ποτέ δεν είδα,
γιατί η αγάπη μου τα βρίσκει
σ'αυτόν που είναι της ζωής μου η ελπίδα.

Κι άλλες γυναίκες, ωστόσο, γρικάω
να' χουν την ίδια σκέψη με μένα,
κι από το φόβο μου αναριγάω, 
κι ο νους μου στο χειρότερο πηγαίνει,
κι υποψιάζομαι πως άλλες λαχταρούνε
να πάρουνε αυτόν, που μ' έχει μαγεμένη.
Αυτό που'ναι για μένα άκρα ευτυχία
ν'απελπίζομαι σκληρά με κάνει,
ν'αναστενάζω και να ζω βασανισμένη.

Αν στον αφέντη μου να βρω μπορούσα
τόση πίστη όση και αξία,
δε θα τον ζήλευα καθόλου η δόλια.
Μα τόσο μεγάλη νιώθω αγγούσα,
πως μια άλλη με μια της ματιά
ίσως μπορεί να μου τον ξελογιάζει,
που κάλλιο ας πέθαινα μακάρι.
Υποψιάζομαι όποια κι αν τον κοιτάζει,
και τρέμω μήπως μου τον πάρει.

Το Θεό παίρνω μάρτυρά μου:
καμιά γυναίκα μην τολμήσει
μια τέτοια να μου κάνει προσβολή,
και αν καμιά ποτέ θελήσει
με χαμόγελα ή με λόγια 
να μου τον πάρει και να τον πλανέψει,
όρκο στην ομορφιά μου κάνω,
να μαραθεί αμέσως και να ρέψει,
αν δάκρυα πικρά δε χύσει.




Michelangelo Buonarroti

COME PUÓ ESSERE


Come puó esser ch'io non sia piú mio?
O Dio, o Dio, o Dio,
chi m'ha tolto a me stesso,
c'a me fusse piú presso
o piú di me potessi che poss'io?
O Dio, o Dio, o Dio,
come mi passa el core 
chi non par che mi tocchi?
Che cosa é questo, Amore,
c'al core entra per gli occhi,
per poco spazio dentro par che cresca?
E s'avvien che trabocchi?



Γιώργος Σαραντάρης

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ;


Πώς μπορεί να είναι εγώ να μην είναι δικός μου;
Θεέ, Θεέ, Θεέ!
Ποιος μ'αφαίρεσε απ'τον εαυτό μου,
που σ' εμένα να είταν πιο σιμά
και για μένα πιότερα να μπόρειε απ'όσα εγώ;
Θεέ, Θεέ, Θεέ!
Πώς μου περνά τη  καρδιά
όποιος δεν φαίνεται ν μ'αγγίζει;
Έρωτα, τι είναι τούτο,
που στην καρδιά μπαίνει απ'τα μάτια.
Σε λίγο διάστημα μοιάζει να αυξάνει
και γίνεται να ξεχειλίζει;